Om goederen uit Friesland naar het westen van ons land en in omgekeerde richting te vervoeren bestonden in de 19e eeuw verschillende scheepsverbindingen. Zo handelde het Rotterdamse handelshuis ‘Saint-Martin’ in vlas en lijnzaad afkomstig uit Friesland. Het vervoer ging per stoomboot. Ook werd de beurtvaart tussen Leeuwarden en Rotterdam ter hand genomen voor het vervoeren van goederen voor derden. Saint-Martin was op deze markt niet de enige onderneming, want in 1876 werd voor de beurtvaart tussen Leeuwarden en Amsterdam al de ‘Friesch-Noordhollandsche Stoombootmaatschappij’ opgericht. Daarnaast opereerden er in de tweede helft van de 19e eeuw tussen Leeuwarden en Amsterdam, een tijd waarin het vervoer over water enorm toenam, ook nog zeilende beurtschippers. Zij richtten in 1898 uit concurrentieoverwegingen de ‘Leeuwarder Stoombootmaatschappij’ op, met o.a. de bekende vrachtstoomboten Stanfries I en Stanfries II. In 1911 fuseerden de ‘Friesch-Noordhollandsche’ en de ‘Leeuwarder Stoombootmaatschappij’ tot de ‘Nieuwe Leeuwarder Stoomboot Maatschappij’ en het volgend jaar voegde ook ‘Saint-Martin’ zich erbij. De nieuwe naam van de fusiemaatschappij werd de ‘Scheepvaartmaatschappij Holland-Friesland’. Daardoor ontstond een maatschappij met maar liefst 25 schepen met als directie J.M. van Beynen te Voorburg, afkomstig van Saint-Martin en M.D. Reijnders te Zeist, directeur van de Nieuwe Leeuwarder.

Een in 1919 opgezette constructie, waarin het college van commissarissen (het ‘syndicaat’) zich zou laten uitkopen door een tweede groep (de ‘combinatie’) leidt, vanwege het dwarsliggen van enkele aandeelhouders, tot een langdurige rechtsgang die pas in 1926 wordt beëindigd.

Korte tijd later komt het bedrijf onder de algemene leiding te staan van rederij Verschure & Co., die aanzienlijke belangen in de ‘Holland-Friesland’ had opgebouwd. In 1933 werd de naam ‘N.V. Reederij Stanfries’ aangenomen. In die tijd, in 1935, werd ook begonnen met wegvervoer, een tak van vervoer die de binnenvaart inmiddels hevige concurrentie was gaan aandoen.
In 1939 werd de ‘firma Stanfries’ overgenomen door de grootste beurtvaartrederij van Nederland: de ‘N.V. Reederij Van der Schuyt, Van der Boom ‘. Daardoor ontstond ‘SBS NV’ (Van der Schuyt, Van der Boom en Stanfries NV).

In de Tweede Wereldoorlog had de scheepvaart, maar ook het wegvervoer, veel te lijden onder de oorlogshandelingen. Veel binnenvaartschepen gingen verloren en het vervoer over het water kwam in de loop van 1944 zelfs praktisch stil te liggen.

Na de oorlog kwam het scheepvaartverkeer moeizaam op gang en werd het vrachtvervoer steeds meer door vrachtauto’s overgenomen. Daarop lag nu ook de nadruk bij de ‘SBS NV’. Wel exploiteerden ‘Van der Schuyt, Van der Boom en Stanfries N.V.’ nog lang een aantal veerdiensten. Pas in 2007 werd daarmee definitief gestopt.

Het archief bevat vooral stukken uit de roerige periode 1919-1926, toen de geplande overname van alle aandelen door de combinatie tot allerlei juridische conflicten leidde. Vermoedelijk zijn de stukken afkomstig uit het persoonlijk archief van de heer W. Feenstra.
Hoe zij in het HCL-archief terecht zijn gekomen is onbekend.