Slechts incidenteel gescheiden geadministreerd. (inv. nr. 21 ).

Voor een inleiding over lenen in het algemeen zie de inleiding bij toegang 1318 (Eritia de Blocq, wed. van Franckena-leen)

Het St. Christophori-leen werd gesticht bij testament van 1480 door Gerrijt van Belcum, burger in Leeuwarden. Oorspronkelijk was het verbonden aan een nieuw te stichten altaar in de St. Vitus-kerk te Oldehove "daer sinte Christoffel sal op staen" en waartoe "50 klinkarden wisse renthen" werden bestemd tot een prove. Bij de begeving daarvan zouden nakomelingen de voorkeur genieten. In de algemene inleiding werd reeds melding gemaakt van de t.a.v. dit leen in de 18e eeuw gevoerde processen. Het ging er daarbij om of de beneficianten van het leen verplicht waren in de theologie te studeren. In 1758 protesteerde ds. Johannes Scrinerius als echtgenoot van Hester Josina Swalue tegen de verkiezing van de beneficiant Franciscus Rinia Nauta, omdat deze niet in de theologie zou gaan studeren (in tegenstelling tot Scrinerius' zoon). Nauta voerde aan, dat studie in de theologie niet vereist was, waarbij Ged. Staten hem in het gelijk stelden. In 1773 echter, toen ds. Eelco Alta, als vader van Frans Canter Alta, om dezelfde reden in verzet kwam tegen de benoeming van Matthijs Alef van Idsinga tot beneficiant, beslisten Ged. Staten anders, op advies van de Franeker hoogleraren Herm. Cannegieter en E. Wigeri, en stelden Alta in het gelijk.

Van Idsinga publiceerde naar aanleiding van deze kwestie een "Vrijmoedig onderzoek" en een onvoltooid gebleven "Vrijmoedig beroep" (zie literatuurlijst). Zoals gezegd werd aan de voorwaarde der godsdienststudie ook hierna niet immer gevolg gegeven en wij vinden er in de latere reglementen niets meer van terug. Van 1832-1923 waren B&W provisoren van dit leen. Daarna bekleedde de Commissaris der Koningin deze functie. Het bedrag der pensie is tegenwoordig f.1200,- en kan tot f.2000,- worden verhoogd. De Weijenbergh-Gorter-Sinia Stichting is eveneens een familieleen. Zij werd gesticht bij testament d.d. 1911, in de vorm van een legaat aan het St. Christophorileen, groot f.40.000,-, tot een fonds onder deze naam, ten behoeve van de vorming van één of meer studiebeurzen. Stichteres was Sjoukje Gorter ( Dokkum 1841-Arnhem 1911), weduwe van de entomoloog Hendrik Weijenbergh (Haarlem 1842 - Bloemendaal 1885) in leven hoogleraar in de diergeneeskunde te Cordova (Argentinië). Haar moeder was een Sinia, uit welke familie eventueel ook beneficianten benoemd mogen worden. De pensie uit dit fonds bedraagt tegenwoordig eveneens f.1200,- tot f.2000,-.