Jan de Boer (geb. 8 april 1936 te Beers) werd in 1977 aangesteld als directeur van de gemeentelijke sociale dienst in Leeuwarden. In de zestien jaar dat De Boer voor de gemeente werkzaam was ontwikkelde hij zich tot een bevlogen en zeer sociaal betrokken ambtenaar. De Boer had klassiek linkse denkbeelden en spande zich altijd in voor de zwakkere in de samenleving.

Hij schuwde het publieke debat niet en gaf met regelmaat zijn mening over sociaal-maatschappelijke thema’s in kranten en tijdschriften. Dit deed hij op persoonlijke titel, want zijn visie strookte lang niet altijd met het beleid van burgemeester en wethouders en met het regeringsbeleid. In regionale en landelijke kranten sprak De Boer zich uit over een keur aan onderwerpen zoals de kredietverlening, schuldhulpverlening, het minimabeleid, het basisinkomen en werkloosheidsbestrijding; thema’s die door de grote werkloosheid in de jaren ’80 zeer actueel waren. In zijn rol als PvdA-raadslid in de gemeente Achtkarspelen becommentarieerde De Boer ook problemen buiten zijn eigen werkveld, zoals het gat in de ozonlaag, milieuverontreiniging en de omwenteling in de Sovjetunie.

Opzien baarde Jan de Boer door het beleid van het tweede kabinet Lubbers “sociaal misdadig” te noemen en te pleiten voor het onderbrengen van a-socialen in ‘degradatiewoningen’. Door zijn uitgesproken denkbeelden werd De Boer – veelal tot ergernis van zijn werkgever – regelmatig gevraagd om als gastspreker op te treden op discussieavonden. Een enkele keer haalde hij ook de landelijke televisie. In 1991 schreef hij het boek “Samenleven en overleven”, een verhaal over economie, ecologie en macht met visies op wereldproblemen en economisch en ecologisch verantwoorde oplossingen.

In 1990 werd Jan de Boer aangesteld als directeur van de gemeentelijke dienst Onderwijs en Welzijn, hoewel zijn eigen voorkeur steeds naar Sociale Zaken was uitgegaan. De relatie met het college van burgemeester en wethouders, die toch al niet heel goed was, verslechterde. De gemeentelijke bezuinigingen deden De Boer besluiten om per 1 januari 1994 van een uittredingsregeling gebruik te maken: “Ik heb er gewoon geen zin meer in om hier als vriendelijke slavendrijver te functioneren.”

Na zijn vertrek bij de gemeente verhuisde De Boer naar Zuid-Frankrijk, waar hij zich wijdde aan de kunsten. In 2016 publiceerde hij zijn memoires “Jan de Boer. Een profeet die stokbrood eet”, waarvan het eerste exemplaar in het Historisch Centrum Leeuwarden werd aangeboden aan oud-staatssecretaris Hedy d’Ancona.

Naar aanleiding van het verschijnen van zijn memoires bood Jan de Boer in 2016 ook een verzameling plakboeken aan bij het HCL. Daarin zijn talloze krantenartikelen opgenomen die door De Boer zijn geschreven of waaraan hij zijn medewerking heeft verleend. Uit de collectie is niet vernietigd.